بررسی ارتباط بین ناامنی غذایی با شاخص سازگاری نوجوانان دبیرستانی شهرستان بابلسر در سال ۱۳۹۴: مطالعه ی مورد-شاهد

سابقه و هدف: شیوع اختلالات روانی در جوامع درحال توسعه بین ۲۰ تا ۵۰ درصد تخمین زده شده است. در برخی از پژوهش­ها نا­امنی غذایی و گرسنگی با کاهش عملکرد روانی و مشکلات رفتاری مرتبط بودند. هدف این مطالعه بررسی ارتباط بین سازگاری نوجوانان با نا­امنی غذایی خانواده­های آن­ها است. مواد و روش ها: این مطالعه مورد-شاهد بر روی ۲۴۶ دانش­آموز دبیرستانی و مادرانشان در سال ۱۳۹۴ انجام شد. پرسشنامه سازگاری دانش­آموزان دبیرستانی aiss و فعالیت فیزیکی (ipaq) توسط دانش­آموزان تکمیل گردید. مادران دانش­آموزان، به پرسشنامه ۱۸ گویه­ای امنیت غذایی سازمان کشاورزی ایالات متحده (usda)، سؤالات اطلاعات اجتماعی-اقتصادی و زمینه­یابی سلامت(sf-12) پاسخ دادند. ارتباط بین ناامنی غذایی و ناسازگاری با استفاده از رگرسیون لجستیک ارزیابی شد. یافته ها : شیوع ناامنی غذایی در خانواده­های افراد ناسازگار (مورد) 6/62 درصد و در گروه سالم (شاهد) ۶/۳۶ درصد بود. بین ناسازگاری با فعالیت فیزیکی، سن مادر، سلامت روانی و سلامت جسمی مادر ارتباط معنی داری وجود داشت. طبق نتایج به دست آمده از رگرسیون لجستیک نوجوانان در خانواده­های ناامن غذایی بدون گرسنگی سازگاری ضعیف­تری را نشان دادند (83٫/1=or، 040/۰> p-value). در صورتی که ناامنی غذایی با گرسنگی همراه باشد ارتباط بسیار بیشتری مشاهده شد (15٫/7=or، 001/۰> p-value). این ارتباط پس از تعدیل اثر متغیرهای فعالیت فیزیکی، سن مادر، سلامت فیزیکی و روانی مادر، تحصیلات پدر و وضعیت منزل مسکونی معنی­دار باقی ماند (84/4=or، 002/۰= p-value). نتیجه گیری: ناامنی غذایی به همراه گرسنگی می­تواند یک عامل تأثیرگذار مستقل در مشکلات رفتاری به خصوص ناسازگاری­های عاطفی، اجتماعی و آموزشی باشد. واژگان کلیدی: ناامنی غذایی، سازگاری، عاطفی-اجتماعی، نوجوانان دبیرستانی